ਬੱਚਿਆ ਜੇਹੀ ਭੋਲੀ ਸੀ ਦਿਲ ਦੀ
ਰੱਬ ਮਿਲਦਾ ਸੀ ਜਦ ਸੀ ਮਿਲਦੀ
ਉਸਨੂੰ ਪਾਉਣ ਤੋ ਮਗਰੋ ਸੀ ਸਭ ਮੁੱਕ ਗਈਆਂ ਫਰਿਆਦਾ
ਕਮਲਾ ਕਰ ਛੱਡਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਕਮਲੀ ਦੀਆ ਯਾਦਾਂ

ਹਾਏ ਸੀ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਜਤਾਉਦੀ
ਮੇਰੇ ਦੁੱਖ ਸੀ ਆਪ ਹੰਡਾਉਦੀ,
ਰੋਦਾ ਤਾ ਰੋਣ ਨੀ ਦੇਦੀ,
ਹੱਸਦਾ ਤਾਂ ਚੁੱਪ ਹੋਣ ਨਾ ਦੇਦੀ,
ਮੇਰੀ ਖਾਤਿਰ ਰੱਬ ਦੇ ਦਰ ਤੋ ਮੰਗਦੀ ਰੋਜ਼ ਮੁਰਾਦਾਂ
ਕਮਲਾ ਕਰ ਛੱਡਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਕਮਲੀ ਦੀਆ ਯਾਦਾਂ........